خبر تازه ی این روزها که اتفاقا با سالروز قیام سید الشهدا مقارن شده است ، بحث مذاکره ی ایران و امریکا در جلسات ژنو است که تشکیل دولت یازدهم رنگ تازه ای به آن بخشیده است  . اولین قدم آن را میتوان سفر آقای روحانی به نیویورک و در پایان آن مذاکره تلفنی ایشان با اوباما دانست که البته برای ایران جز سوء تبلیغات رسانه ای غرب بازتابی نداشت . اما اینروزها با تشکیل جلسات ژنو و آغاز جلسات5+1این روز ها مذاکرات  بحث های تازه تری را پشت سر میگذارد . آنچه که در این موضوع قابل بررسی است ماهیت مذاکره با امریکاست .  

قطعا هدف اصلی  دولت ایران در مذاکره با امریکا رسیدن بر سر توافقاتی است که بتواند تحریم های جهانی استکبار علیه ایران را با حفظ منافع ملی ایران به حد اقل برساند . 

اما سوال جدی که اینباره مطرح میشود اینست که آیا اینکار در حقیقت امکان پذیر است ؟ و آیا امریکا در این باره خیر خواه ایران است ؟ شاید بتوان با بررسی دقیق تر تاریخ بدست آورد که دشمنان در طول تاریخ برای مقابله با اسلام و تشکیل حکومت اسلامی از سه عنصر تبلیغ ، تطمیع و تهدید(تحریم ) بهره میبردند . تبلیغ به این معنا که طاغوت  ، مسلمانان واقعی و محقان حکومت اسلامی  را دشمنِ اصلی و "خطر" معرفی میکرد . همانطور که در زمان معاویه (لعنت الله علیه ) آنقدر به ذم علی (ع) پرداختند که بعد از شهادت ایشان در محراب مسجد کوفه ، مردم میپرسیدند : مگر علی (ع) نماز میخواند ؟ و همانطور که در زمان یزید لعنت الله علیه  ،حضرت امام حسین (ع) را با تبلیغات ، خارجی (ازدین خارج شده ) جلوه دادند و مسلمان شده های دست نبی اکرم (ص) را به جنگ با نوه ی ایشان فرستادند . در زمان فعلی هم که تبلیغات رسانه ای جهان ، مسلمانان خصوصا تشیع و خصوصا شیعیان ایران را محور شرارت و تروریست جلوه میدهند و تصویری هولناک از آنان در ذهن عموم مردم جهان  نقش میزنند .

دومین گزینه تطمیع است . بدین معنا که دشمن ، آنانکه در جبهه ی مقابل دارای ایمان و غیرت کمتر و دلبسته تر به دنیا هستند را بر میگزیند و با سیر کردن شکم و  وعده های دنیایی آن ها را در جبهه ی خود جای میدهد .

در زمان یزید ،  حکومت مصر و ری را به ازای سر حسین (ع) وعده  میدادند و در این زمان در داخل کشور منافق پروری میکنند و پناهنده های سیاسی  جمع میکنند.

سومین گزینه یعنی تهدید هم که از حربه های دایمی دشمنان  در طول تاریخ است . در زمان امام حسین (ع) ابن زیاد آنقدر با مردم خشن برخورد میکرد که میگویند برای ایجاد رعب وو حشت ، دست 80  نفر مخالفش را در جا قطع کرد .آنچنانکه وقتی دستور داد مردم به جنگ با حسین(ع) به کربلا بروند ، کوفه از مردم خالی شد .و ایجاد فشار و سختی که نمونه اش بستن آب بر روی کاروان حسین بن علی (ع) بود .  

در زمان فعلی هم آنچه که دائما تکرار میشود همین تهدید است که بارها اعلام کرده اند همه ی گزینه ها روی میز است .از جمله گزینه ی نظامی ! و تحریم های چندین ساله ای که  ملت ایران را تحت فشار قرار داده است .

این سه عنصر همواره در طول تاریخ در برابر حکومت اسلام حربه ی دست دشمنان بوده است . اما براستی چه چیز باعث میشود که مسلمانان بتوانند در برابر این سه حربه دین و دنیای خود را حفظ کنند ؟ شاید بتوان کلیدی ترین پاسخ برای این سوال را داشتن عزت دانست  . عزت تمنای شهادت و عروج از دنیای "ماده "را در دل میپروراند و تطمیع و تهدید و تبلیغ را به بازی میگیرد ...

ممکن است برخی از جوانان امروز تصور کنند که عزت ، داشتن سرمایه و تکنولوژی و در حقیقت توسعه کشور در بهره وری از دنیا و تامین رفاه است و در توجیه برقراری ارتباط ایران با امریکا و نقد سیاست ِ فعلی نظام هم  از همین منطق بهره میبرند و میگویند ایران کشوری منزوی و جهان سومی است و ارتباط با قطب علم و فناوری و تکنولوژی یعنی امریکا برای هر کشوری  عزت آور است . اما آیا حقیقتا معنای عزت اینست ؟

آیا داشتن امنیت و رفاه و ثروت تحت سرپرستی طاغوت عزت است ؟ پس چطور حسین بن علی (ع) خود را به آغوش شمشیر ها سپرد و بیعت بایزید را که قطعا رفاه و امنیت بر ای او وخانواده ش دربر داشت را ذلت شمرد ؟

آیا عزت جز به معنای روحیه صلابت و شکست ناپذیری است و جز از آن خداست و جز از راه تقرب به خداوند به دست می آید ؟ امام حسین (ع) در اینباره میفرمایند : آیا جوان میخواهد با ثروت و عزت به افتخار برسد در حالیکه هر آنچه در ثروت است عزت را از بین میبرد . اینها عزت نیست و آنکه عزت حقیقی میخواهد باید به عزت ذاتی خداوند وصل شود تا عزتش باقی بماند

سوال بعدی که مطرح میشود اینست که اینهمه دشمنی و مقابله ی امریکا با ایران به خاطر چیست ؟ آیا به خاطرفعالیت های هسته ای ست ؟قطعا ایران تنها دارنده ی این تکنولوژی نیست . پس چرا دولت  امریکا با دیگر کشورهای دارای این فناوری ،برخورد های خصمانه ندارد ؟

پاسخ واضح است . ایران تنها کشور شیعه نشین دارای حکومت اسلامی است که انقلاب استکبار ستیزش بیش از سی سال پایدار مانده و باوجود 8 سال جنگ تحمیلی  بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب و باوجود تحریم های جهانی ، توانسته به پیشرفت های چشمگیر در مهم ترین عرصه های علمی دست پیدا کند و هرروز این کارآمدی نظام ِ اسلامی را به رخ ملت ها  و ادیان بکشد و به امریکا و تمام جهان اعلام کند که حکومت اسلامی دارای قدرتی است که میتواند به پشتوانه ی دین کامل اسلام و نه به پشتوانه ی جهانخوارانی مثل امریکا و اسراییل ،  کشور را به بالاترین سطح پیشرفت و رفاه برساند . و این پیامی بود که توسط امام خمینی (ره) به سراسر جهان ابلاغ شد و  بعد از سی سال موج بیداری اسلامی را در کشورهای خاور میانه به راه انداخت و انقلاب های ضد طاغوت یمن ، تونس ، عربستان ، مصر ،بحرین ، یمن و ... را رقم زد .

ارتباط با ایران ازین جهت برای امریکا مهم است که اگر بتواند ایران را به زور تهدید و فشار تحریم و سلب رفاه مردم به زیر سلطه بکشد و از دولت ایران ، پیام عقب نشینی و سازش دریافت کند ،این عقب نشینی ِ ایران پیام ناکار آمدی نظام اسلامی و کارآمدی نظام فاسد لیبرال دموکراسی را در بر دارد و آمریکا  دیگر برای به زیر سلطه بردن سایر کشورهای اسلامی واهمه ای ندارد و طبیعتا  موج بیداری اسلامی خود به خود متوقف میشود . همانطور که در زمان امام حسین (ع) ،امویان مُصِر بر بیعت گرفتن از حسین بن علی (ع) بودند . زیرا اگر ایشان دست بیعت به یزید که نماد کفر و الحاد و هوس پرستی بود میدادند، دیگر طاغوت مانعی برای حکومت بر باقی مسلمانان نداشت و دستش برای هر تجاوز و فسادی باز میشد .

ولیکن مردم زمان امویان با یزید بیعت کردند . براستی چرا ؟ شهید مطهری در اینباره میفرمایند : امام حسین (ع) شهید فراموشکاری مردم شد . زیرا اگر مردم، به تاریخ خود فکر میکردند و قوه ی تنبه واستنتاج وعبرت گیری در آن ها بود _به تعبیر سید الشهدا (ارجعوا الی عقولکم ) _و جنایت های 50 -60 ساله ی ابوسفیان و معاویه  و ابن زیاد و خاندان اموی را فراموش نمیکردند و گول ظاهر دین دار معاویه را نمیخوردند این اتفاق نمی افتاد .

اگر کمی دقت کنیم آنچه که در زمان ما جاریست تکرار تاریخ است. تکرار ِ روزهای کربلاست . قطعنامه های بستن فرات است و قطع آب . و حسینی که تنهاست و "مسلم"ش را "ولی" کرده و فرستاده تا از مردم بیعت بگیرد . و آنچه که در این بیعت کردن و مقابله با سیاست بازی های دشمن کار آمد است تنها و تنها دل کندن از دنیا و رفاه و مادیت و داشتن عزتمندی و آزادگی است .

و کاش ما ، مانند مردمان زمان حسین(ع) آنقدر فراموشکار نباشیم که جنایت های ظالمانه ی امریکا و اسراییل و طاغوت  را به فراموشی بسپاریم وبرای لقمه ای نان شب ، بر لبخند فریبکارانه معاویه ها اعتماد کرده و دوست و دشمن را گم کنیم  . هیهات من الذله

*نشر در نشریه انجمن اسلامی مستقل دانشگاه قم